تاثیر واحدهای تولید پراکنده بر روی کیفیت توان شبکه توزیع

شبکه های توزیع سنتی ماهیتی شعاعی دارند که به واسطه یک منبع تغذیه از شبکه سراسری تغذیه می شوند. سیستم حفاظت این گونه شبکه ها بسیار ساده است و معمولا به وسیله فیوز، بازبست و رله اضافه جریان پیاده سازی می شود. در سال های اخیر توجه زیادی به استفاده از واحدهای تولید پراکنده در سطح شبکه های توزیع شده است. حضور این گونه منابع تولیدی باعث می شود که شبکه های توزیع ماهیت شعاعی خود را از دست بدهند و به واسطه آن هماهنگی تجهیزات حفاظتی از بین برود . از طرفی با اتصال واحدهای تولید پراکنده به شبکه های توزیع، با وجود اینکه کیفیت توان در حالت کلی افزایش می یابد ولی امکان بروز نوسانات ولتاژ و فرکانس و به وجود آمدن فلیکرهای ولتاژ در شبکه افزایش می یابد. لذا باید با استفاده از روش هایی تا حد امکان این نوسانات را کاهش داد. در این پایان نامه به بررسی اثر واحدهای تولید پراکنده بر مهمترین شاخص کیفیت توان شبکه توزیع که همان ولتاژ شبکه در حالت گذرا و دائم می باشد پرداخته خواهد شد. برای این منظور روشهای مختلفی برای بهینه سازی مکان و سایز واحدهای تولید پراکنده بررسی شده و در نهایت روش جدیدی ارائه شده است که بر پایه استراتژی تخمگذاری فاخته ها می باشد و جستجوی فاخته نامیده می شود. بررسی نتایج نشان می دهد که این روش بر الگوریتم های تکاملی دیگر نظیر ga و pso غلبه خواهد کرد.